Kuc Connemara
Rasa Starożytna - Irlandia - Powszechna
Wysokość : do 144 cm
Maść : zwykle siwa, bułana, kara, gniada lub skarogniada, bardzo rzadko dereszowata lub kasztanowata
Użytkowość : jazda wierzchem, lekkie prace pociągowe, pokazy, skoki, sporty konne
Podobnie jak wiele rodzimych ras koni, kuc Connemara jest perfekcyjnym wytworem swojego środowiska bytowego, do którego przez stulecia zmuszony był się adaptować. Irlandia cieszy się międzynarodową renomą hodowcy najwybitniejszych ras końskich, jednak tylko kuc Connemara jest prawdziwie rodzimą rasą tego kraju. Jej nazwa pochodzi od regionu Connemara, rozciągającego się wzdłuż zachodniego wybrzeża Irlandii Południowej poprzez zachodnią część hrabstw Galway oraz Mayo. To obszar o niezwykłym, postrzępionym krajobrazie, gdzie pradawne, tajemnicze torfowiska stykają się ze skalistymi, jałowymi szczytami gór, które od zachodu, południa i północy graniczą z Oceanem Atlantyckim, a od wschodu z rzeką Invermore i jeziorem Oorid Lough. Linia wybrzeża jest silnie zarysowana, przepiękna i całkowicie odsłonięta, podczas gdy w głębi lądu krajobraz wysadzony jest kruszącymi się kamiennymi ścianami i skałami. To właśnie w tej smaganej wiatrem i zlewanej strugami deszczu krainie osiedliły się kuce Connemara - konie o niezwykłej wytrwałości i odporności. Dokładne początki tej rasy zatarły się z biegiem lat, ale odnalezione szczątki kości koni domowych sugerują, że od ok. 2000 r. p.n.e. obszar ten zamieszkiwały małe konie wykazujące pewne podobieństwo do kuców islandzkich i szetlandzkich. Do XVI w. do irlandzkiego pogłowia koni w Connemara wprowadzono wysoko cenionego konia iberyjskiego wraz z końmi pochodzenia marokańskiego i arabskiego, a także północnoafrykańskiego konia berberyjskiego. Rasy te znacznie przyczyniły się do wysokiej jakości i urody wciąż dostrzegalnej u współczesnych kuców Connemara.
Może i są małe, ale za to bardzo urokliwe, odporne, wytrzymałe i silne. Niestety są trochę zapominane nawet przez wielu miłośników koni.
Seria " Zagadki, tajemnice i ciekawostki - historia ras koni "
Wysokość : do 144 cm
Maść : zwykle siwa, bułana, kara, gniada lub skarogniada, bardzo rzadko dereszowata lub kasztanowata
Użytkowość : jazda wierzchem, lekkie prace pociągowe, pokazy, skoki, sporty konne
Podobnie jak wiele rodzimych ras koni, kuc Connemara jest perfekcyjnym wytworem swojego środowiska bytowego, do którego przez stulecia zmuszony był się adaptować. Irlandia cieszy się międzynarodową renomą hodowcy najwybitniejszych ras końskich, jednak tylko kuc Connemara jest prawdziwie rodzimą rasą tego kraju. Jej nazwa pochodzi od regionu Connemara, rozciągającego się wzdłuż zachodniego wybrzeża Irlandii Południowej poprzez zachodnią część hrabstw Galway oraz Mayo. To obszar o niezwykłym, postrzępionym krajobrazie, gdzie pradawne, tajemnicze torfowiska stykają się ze skalistymi, jałowymi szczytami gór, które od zachodu, południa i północy graniczą z Oceanem Atlantyckim, a od wschodu z rzeką Invermore i jeziorem Oorid Lough. Linia wybrzeża jest silnie zarysowana, przepiękna i całkowicie odsłonięta, podczas gdy w głębi lądu krajobraz wysadzony jest kruszącymi się kamiennymi ścianami i skałami. To właśnie w tej smaganej wiatrem i zlewanej strugami deszczu krainie osiedliły się kuce Connemara - konie o niezwykłej wytrwałości i odporności. Dokładne początki tej rasy zatarły się z biegiem lat, ale odnalezione szczątki kości koni domowych sugerują, że od ok. 2000 r. p.n.e. obszar ten zamieszkiwały małe konie wykazujące pewne podobieństwo do kuców islandzkich i szetlandzkich. Do XVI w. do irlandzkiego pogłowia koni w Connemara wprowadzono wysoko cenionego konia iberyjskiego wraz z końmi pochodzenia marokańskiego i arabskiego, a także północnoafrykańskiego konia berberyjskiego. Rasy te znacznie przyczyniły się do wysokiej jakości i urody wciąż dostrzegalnej u współczesnych kuców Connemara.
Może i są małe, ale za to bardzo urokliwe, odporne, wytrzymałe i silne. Niestety są trochę zapominane nawet przez wielu miłośników koni.
Seria " Zagadki, tajemnice i ciekawostki - historia ras koni "
Krótko, parę ciekawostek - można się czegoś dowiedzieć. "Mów prosto to, co skomplikowane, a nie komplikuj tego co proste" Posłużę się (niedosłownie) moim mottem. c:
OdpowiedzUsuń/Asha