Kuc Exmoor
Rasa pierwotna - Wielka Brytania - Zagrożona
Wysokość : do 125 cm
Maść : gniada, skarogniada lub bułana z czarnymi plamkami, a często także z pręgą na grzbiecie; jasne obwódki wokół nozdrzy, oczu oraz na podbrzuszu i od wewnętrznej strony słabizn
Użytkowość : jazda wierzchem, lekkie prace pociągowe, skoki, ujeżdżenie, sporty konne
Park Narodowy Exmoor położony jest na południowo-zachodnim krańcu Anglii, od północy ograniczony linią przepięknego wybrzeża, w głębi lądu okalający tereny leśne, wzgórza, wrzosowiska i doliny. Kraina ta jest ojczyzną najstarszej rodzimej rasy koni brytyjskich - kuca Exmoor. Ten rozległy rezerwat miał dawniej status lasu królewskiego i był terenem łowieckim. Znaczna część jego powierzchni pozostaje niezagospodarowana i skrywa wiele dzikich, odludnych zakątków, co umożliwiło rozwój i przetrwanie kuców Exmoor. Pomimo sprzyjających warunków na przestrzeni wieków pogłowie tej rasy znacznie się skurczyło, a w 1974 r. kuce Exmoor znalazły się na liście Fundacji na rzecz ochrony Rzadkich Ras w Wielkiej Brytanii. Podobnie jak Tarpan i koń Przewalskiego, Exmoor uważany jest za reprezentanta jednego z najstarszych typów kuców, a więc należy do wąskiej grupy ras, które zdołały przetrwać w zasadniczo niezmienionej formie do czasów współczesnych i budzą ogromne zainteresowanie naukowców. Badania zachowanych szkieletów i szczątków sugerują, że konie te wywodzą się z Ameryki Północnej. Przypuszcza się, że do najistotniejszych zmian ewolucyjnych u przodków współczesnych Exmoorów doszło na obszarze Alaski, gdzie przez wiele lat konie te żyły uwięzione za barierami lodowymi. Ten niezwykle nieprzyjazny klimat pozwolił im na wykształcenie unikalnej okrywy włosowej o właściwościach izolacyjnych, jak również odporności na mróz i zdolności przetrwania na ubogich racjach paszy.
Najpiękniej wyglądają na tle angielskich wzgórz i lasów. Pomimo tego, że są małe są też wytrzymałe, silne i towarzyskie.
Seria " Zagadki, tajemnice i ciekawostki - historia ras koni "
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz