Koń Achałtekiński
Rasa Starożytna - Turkmenistan - Rzadka
Wysokość : 144 - 162 cm
Maść : różna, od bułanej z charakterystycznym połyskiem do karej, gniadej, kremowej lub siwej
Użytkowość : jazda wierzchem, wyścigi, rajdy wytrzymałościowe, pokazy, ujeżdżenie, skoki
Koń Achałtekiński to jedna z najstarszych, najważniejszych i najczystszych ze wszystkich żyjących ras koni, a jednocześnie mało znana. Odegrała ogromną rolę nie tylko w rozwoju innych lekkich ras koni, od koni arabskich po konie pełnej krwi angielskiej, ale także pod względem kulturowym i historycznym. Rasa achałtekińska wywodzi się od starożytnych koni turkmeńskich, obecnie wymarłych, najznamienitszych wierzchowców czasów prehistorycznych i starożytnych. Konie te zamieszkiwały rozległe rejony historycznej krainy Turkiestanu, rozciągającej się przez całą Azję Środkową od pustyni Gobi na wschodzie do Morza Kaspijskiego na zachodzie oraz od Syberii na północy do Iranu, Afganistanu i Pakistanu na południu. Obszar ten uznaje się za kolebkę ras końskich i ojczyznę pierwszych koni domowych. Lokalne plemiona prowadziły tu zarówno selektywną, jak i masową hodowlę tych zwinnych koni, przykładając szczególną wagę do ich najważniejszych cech charakterystycznych - szybkości, wzrostu i wytrzymałości, które udało się im zachować aż do dzisiaj. Konie Achałtekińskie różniły się od niewielkich, krępych koni stepowych, do jakich należały m. in. konie mongolskie, i znacznie przewyższały je pod względem jakości. Wysokie, szybkie konie turkmeńskie wykazują znaczne podobieństwo fizyczne do hipotetycznego konia typu III, od którego najprawdopodobniej się wywodzą. Ze względu na swoją szybkość i wytrwałość były rasą bardzo pożądaną w starożytnym świecie, gdyż dawały istotną przewagę wojowniczym nomadom zamieszkującym rozległe stepy. Podróżując wraz z ludami koczowniczymi, rasa achałtekińska docierała na coraz odleglejsze obszary, a wieść o jej niezwykłych zaletach szybko rozprzestrzeniała się wśród kolejnych plemion.
To jedna z najstarszych ras koni, która przetrwała do dzisiaj. Te konie są bardzo silne, odporne i wytrzymałe. Nadal są dość mało znane, ale to wkrótce powinno się zmienić.
Seria " Zagadki, tajemnice i ciekawostki - historia ras koni "
Wysokość : 144 - 162 cm
Maść : różna, od bułanej z charakterystycznym połyskiem do karej, gniadej, kremowej lub siwej
Użytkowość : jazda wierzchem, wyścigi, rajdy wytrzymałościowe, pokazy, ujeżdżenie, skoki
Koń Achałtekiński to jedna z najstarszych, najważniejszych i najczystszych ze wszystkich żyjących ras koni, a jednocześnie mało znana. Odegrała ogromną rolę nie tylko w rozwoju innych lekkich ras koni, od koni arabskich po konie pełnej krwi angielskiej, ale także pod względem kulturowym i historycznym. Rasa achałtekińska wywodzi się od starożytnych koni turkmeńskich, obecnie wymarłych, najznamienitszych wierzchowców czasów prehistorycznych i starożytnych. Konie te zamieszkiwały rozległe rejony historycznej krainy Turkiestanu, rozciągającej się przez całą Azję Środkową od pustyni Gobi na wschodzie do Morza Kaspijskiego na zachodzie oraz od Syberii na północy do Iranu, Afganistanu i Pakistanu na południu. Obszar ten uznaje się za kolebkę ras końskich i ojczyznę pierwszych koni domowych. Lokalne plemiona prowadziły tu zarówno selektywną, jak i masową hodowlę tych zwinnych koni, przykładając szczególną wagę do ich najważniejszych cech charakterystycznych - szybkości, wzrostu i wytrzymałości, które udało się im zachować aż do dzisiaj. Konie Achałtekińskie różniły się od niewielkich, krępych koni stepowych, do jakich należały m. in. konie mongolskie, i znacznie przewyższały je pod względem jakości. Wysokie, szybkie konie turkmeńskie wykazują znaczne podobieństwo fizyczne do hipotetycznego konia typu III, od którego najprawdopodobniej się wywodzą. Ze względu na swoją szybkość i wytrwałość były rasą bardzo pożądaną w starożytnym świecie, gdyż dawały istotną przewagę wojowniczym nomadom zamieszkującym rozległe stepy. Podróżując wraz z ludami koczowniczymi, rasa achałtekińska docierała na coraz odleglejsze obszary, a wieść o jej niezwykłych zaletach szybko rozprzestrzeniała się wśród kolejnych plemion.
To jedna z najstarszych ras koni, która przetrwała do dzisiaj. Te konie są bardzo silne, odporne i wytrzymałe. Nadal są dość mało znane, ale to wkrótce powinno się zmienić.
Seria " Zagadki, tajemnice i ciekawostki - historia ras koni "
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz